Nog één borrelnootje dan

Het begon onschuldig. Een pinda, omhuld met een krokant jasje, gezouten naar perfectie. Zo’n borrelnootje dat geen vragen stelt, alleen antwoorden geeft in de vorm van “nog eentje dan.” Wat ik niet wist: dit onschuldige nootje is het topje van een wereldwijde industriële ijsberg. Bij Duyvis alleen al worden er wekelijks 250.000 kilo van geproduceerd. Genoeg om een voetbalveld te bedekken. En dan hebben we het alleen nog over Nederland. Eén nootje. Eén land. Elke week. Mijn kauwbewegingen voelden ineens verdacht klein.

Want als dit de schaal is van borrelnootjes, wat zegt dat dan over de rest? Over telefoons, tv’s, tandenborstels met acht poetsstanden en wifi? Over elektrische kurkentrekkers, zelfreinigende kattenbakken, of het koelschap in de supermarkt met gezichtsherkenning dat “hé jij daar” roept als je te lang twijfelt bij het kaasvak? Alles wordt geproduceerd. In massa’s. In fabrieken die nooit slapen. Mijn simpele pinda veranderde langzaam in een symbool van wereldwijde overproductie. En ik zat er middenin. In mijn joggingbroek. Met een handvol schuld.

Ik wilde afleiding. Een nieuw product, iets vrolijks. Dus ik opende een webwinkel. Fout. Ik werd begroet met 276 airfryers, elk met een unieke “crispy boost technologie.” Daarna: 512 hoofdtelefoons, 34 smartwatches en een vibrerende gezichtsmassageapparaat in de vorm van een octopus. Elke klik maakte het erger. En toen zag ik het: een blockchain-gecertificeerd tosti-ijzer met unieke NFT-grilllijnen en bijbehorende app. Er waren er nog maar 5.000 van gemaakt, wereldwijd. Mijn muisaanwijzer trilde. Mijn ziel ook.

En daar zat ik dan. Midden in een digitale gangpadhel. Ik wilde gewoon een tosti-ijzer. Niet eentje met NFT, app-connectiviteit en een Ethereum-wallet. Gewoon iets dat twee boterhammen bruin maakt. Maar zelfs dát leek onmogelijk. Mijn haffeltje borrelnootjes lag nu op tafel, verstoten, vergeten. In zijn knapperige schil schuilt een waarheid die ik niet meer aankan: het is te veel. Alles. De producten. De keuzes. De eindeloze rij van spullen die men niet nodig heeft, maar toch wil hebben. Ik wil gewoon rust. En misschien… nog één nootje.